سال سرباز پرور! خب برای ما که اینطور خواهد بود، امروز 21 فروردین 1398 هست و بیست و یک روز از سال جدید رو سپری کردیم. امروز که هوا دلبری میکنه و از هر طرف خونه که به آسمون نگاه میکنم بهار دلنشین بی تو برام بغضی میشه و باز بی تو برای بودن با تو صبر میکنم. پنجاه روز گذشت و با وجود اینکه از 27 اسفند تا 8 فروردین کنار هم بودیم باز هم هشتم فروردین مث این بود که چند روز کنارم بودی، از وقتی که به زندگیم اومدی همیشه وقت کنار تو بودن بسیار تنگ بوده! کنار تو بودن برام کمه همیشه، میای میبینمت. میری تا ماه بعد.
دیدنت کوچیکه مث لحظه ای که تو ماشین در حال حرکتیو از پنجره ماشین یه دوست قدیمی یا صحنه ای دوست داشتنی رو میبینی ولی نمیتونی سیراب ببینی یا مث خورن یه شوکولات خوشمزه که فقط یدونه ازش داریو نمیتونی بلافاصله یکی دیگشو باز کنیو بخوریش. گاهی فکر میکنم انگار همیشه قراره اینجور ادامه بدیم تو تهران باشی و من اردبیل ههه ههههه خنده داره نه 
اما میدونم با هر سختی آسانی است میدونم خودمون این سختی هارو انتخاب کردیم و میدونم که حالا حالا ها نباید غر بزنم چون تازه اگه اول راه دوری، هم نباشیم اول راه سربازی هستیم .
امروز که ظهر تماس گرفته بودی گفتی که امروز پاسبخشی و نمیتونی برگردی خونه و چون گرهانتون برای رژه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی روز ارتش انتخاب نشده امروز بیکار بودین و سخت نگذشته بهتون
خلاصهههههه ده روزی تا پایان دوره اموزشی مونده و فعلا نگران اینیم که بعد آموزشی تکلیفمون چی میشه و باقی خدمتت رو کجا خواهی بود، من کاملا به این قضیه خوش بینم و حتما بهتر میشه و حتما میتونی در کنارش تو حیطه تخصصی خودت کار کنی . و اینکه فعلا چشممون رو دوختیم به مرخصی پایان دوره که احتمالا یک هفته ای دستاتو میگیرمو از بهار زیبای خدا سرخوش میشیم.
درباره این سایت